พระธาตุหลวง : ประเทศลาว

พระธาตุหลวงหรือ พระเจดีย์โลกะจุฬามณี นับเป็นปูชนียสถานอันสำคัญยิ่งแห่งนครหลวงเวียงจันทน์ และเป็นศูนย์รวมใจของประชาชนชาวลาวทั่วประเทศ ตามตำนานกล่าวว่าพระธาตุหลวงมีประวัติการก่อสร้างนับพันปีเช่นเดียวกันพระธาตุพนมในประเทศไทย และปรากฏความเกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์ของดินแดนทางฝั่งขวาแม่น้ำโขงอย่างแยกไม่ออก สถานที่นี้ถือได้ว่าเป็นสัญลักษณ์สำคัญอย่างของประเทศลาว ดังปรากฏว่าตราแผ่นดินของลาวที่ใช้อยู่ในปัจจุบันนี้มีรูปพระธาตุหลวงเป็นภาพประธานในดวงตรา

พระธาตุหลวง ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของประตูชัย พระธาตุหลวงแห่งนี้ถือเป็นศาสนสถานที่สำคัญที่สุดของประเทศลาว เป็นสัญญาลักษณ์ประจำชาติและยังแทนความเป็นเอกราชและอำนาจอธิปไตยของประเทศลาวอีกด้วย พระธาตุนี้สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 16 พระธาตุองค์นี้มีรูปทรงที่ไม่เหมือนกับองค์อื่นๆ เพราะเป็นการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมในพระพุทธศาสนากับสถาปัตยกรรมของอาณาจักร 

ตามตำนานเล่าว่า พระธาตุองค์นี้ได้สร้างในสมัยพุทธศักราชที่ 236 โดยมีพระภิกษุลาวจำนวน 5 รูปเดินทางไปศึกษาพระพุทธศาสนาในประเทศอินเดีย และได้อันเชิญพระอุรังคธาตุ (พระธาตุหัวอกพระพุทธเจ้า) ของพระพุทธเจ้ามายังนครเวียงจันทน์ด้วย ต่อมาด้ำกราบทูลพระยาจันทบุรีประสิทธิ์ศักดิ์ เจ้านครเวียงจันทน์ในสมัยนั้น ให้สร้างพระธาตุหลวงขึ้นเพื่อเป็นที่ประดิษฐานพระบรมธาตุเพื่อให้ชาวลาวได้กราบไหว้ กล่าวไว้ว่า พระธาตุองค์เดิมนั้นสร้างด้วยหินเป็นทรงโอคว่ำ มีการก่อกำแพงล้อมรอบเอาไว้ทั้ง 4 ด้าน แต่ละด้านมีความกว้าง 10 เมตร หนา 4 เมตร และสูง 9 เมตร เชื่อกันว่าพระธาตุที่เห็นในปัจจุบันสร้างครอบองค์เดิม ซึ่งต่อมาสมเด็จพระไชยเชษฐาธิราชได้โปรดเกล้าฯ ให้ย้ายเมืองหลวงของราชอาณาจักรล้านช้างจากหลวงพระบางมาอยู่ที่เวียงจันทน์ ตามดำริของพระราชบิดา คือพระเจ้าโพธิสาร จากนั้นทรงมีพระบัญชา ให้ทรงสร้างพระเจดีย์องค์ใหม่ครอบพระธาตุองค์เดิมไว้ ณ บริเวณที่เคยเป็นเทวสถานเก่าของขอมโดยเริ่มก่อสร้างในปี พ.ศ.2109 และหลังจากสร้างพระธาตุหลวงได้โปรดฯ ให้สร้างวัดขึ้นล้อมรอบพระธาตุไว้ทั้งสี่ทิศด้วย แต่ปัจจุบันเหลืออยู่เพียงสองแห่งด้วยกันคือ วัดพระธาตุหลวงเหนือและวัดพระธาตุหลวงใต้

ในปัจจุบัน พระธาตุหลวงมีลักษณะคล้ายป้อมปราการ เพราะมีการสร้างระเบียงสูงใหญ่ขึ้นโอบล้อมรอบองค์พระธาตุไว้ พร้อมกับทำช่องหน้าต่างเล็กๆเอาไว้โดยตลอด สำหรับประตูทางเข้านั้นเป็นประตูไม้บานใหญ่ ลงรักสีแดงไว้ทั้งหมด นอกจากนี้รอบๆองค์พระธาตุใหญ่ยังมีเจดีย์บริวารล้อมรอบอยู่โดยรอบอีกหลายองค์ เมื่อเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ก็จะเห็นสัญลักษณ์หนึ่งแสดงถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธศาสนาแห่งนี้ปรากฏอยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นรูปแกะสลักพญานาค พระพุทธรูปปิดทองลายกลีบบัวประดับอยู่บนฐานปักษ์ และถัดจากประตูทางเข้าใหญ่ประมาณ 100 เมตรจะแลเห็นพระบรมรูปสมเด็จพระเจ้าไชยเชษฐาธิราช ตั้งอยู่บนฐานสูง พระหัตถ์ทรงถือพระแสงดาบวางพาดไว้บนพระเพลา เล่ากันว่า พระแสงดาบเล่มนี้ทำหน้าที่ปกป้องพระธาตุหลวงซึ่งได้ถือว่าเป็นศูนย์รวมจิตใจของประชาชนชาวลาวทุกคน

  

ประเทศลาว

ธงชาติ	ตราแผ่นดิน	แผนที่

แผนที่ประเทศลาว Laos Map vientiane Map Laos Map ข้อเท็จจริงในลาว  ลาวคน 'สาธารณรัฐประชาธิปไตยลาวตั้งอยู่ในศูนย์กลางของอินโดจีนได้ร่วมกันพรมแดนกับจีนภาคเหนือ 416 กิโลเมตรพม่ากับตะวันตกเฉียงเหนือ 236 กิโลเมตรประเทศไทยไปตะวันตก 1,835 กิโลเมตรกัมพูชาไปใต้ 492 กิโลเมตรและเวียดนามไปตะวันออก 1,957 กิโลเมตร. มีพื้นที่รวม 236,800 ตารางกิโลเมตรประมาณ 70% ของพื้นที่ประเทศลาว 'เป็นภูเขาถึงการยกระดับสูงสุด 2,820 เมตร Xieng Khouang Province. Landscapes ของภาคเหนือของลาวและพื้นที่ที่ติดกับเวียดนามโดยเฉพาะอย่างยิ่งมี dominated โดยภูเขาหยาบ. แม่น้ำโขงเป็นคุณลักษณะทางภูมิศาสตร์หลักในตะวันตกและในความจริงแบบธรรมชาติชายแดนกับประเทศไทยในบางพื้นที่. แม่น้ำโขงไหลผ่านเกือบ 1,900 กิโลเมตรของพื้นที่และรูปทรงลาวมากของวิถีชีวิตของชาวลาว. ในภาคใต้แม่น้ำโขงกว้างถึง 20 กิโลเมตรสร้างพื้นที่ที่มีนับพันเกาะ. ที่ตั้งและภูมิประเทศP.D.R. ลาวตั้งอยู่ใจกลางของคาบสมุทรอินโดจีนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. มันตั้งอยู่ระหว่างเส้นรุ้ง 14-23 องศาเหนือและลองจิจูด 100-108 องศาตะวันออก. มันเป็นเพียงประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยไม่สามารถไปยังทะเลยาวเหนือใต้ 1,700 กิโลเมตร. ลาวรวมทั้งสิ้น 236,800 ตารางกิโลเมตรมีพื้นที่ตัวสามพื้นที่ที่แตกต่าง - ภูเขา plateaus และที่ราบ. ภูเขาและ plateaus แต่งหน้าสามในสี่ของพื้นที่ทั้งหมด. เทือกเขาสูงขึ้นไปความสูงเฉลี่ย 1,500 เมตรครองพื้นที่ภาคเหนือ. สามภูเขาที่สูงที่สุดในประเทศอยู่ทั้งหมดใน Phou Ane ที่ราบสูงใน Xieng Khouang Province. พวกเขา Phou Bia ที่ 2,820 เมตร Phou Xao ที่ 2,690 เมตร Phou Xamxum ที่ 2,620 เมตร. Phou หลวง (Annamite Range) เหยียดจากตะวันออกเฉียงใต้ใน Phouane ที่ราบสูงลงมาถึงชายแดนกัมพูชา; อื่นเป็น Nakai ที่ราบสูงใน Khammouane จังหวัดและ Bolaven ที่ราบสูงในภาคใต้ของลาวซึ่งมีกว่า 1,000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล. พื้นที่เรียบประกอบด้วยพื้นที่เปล่าขนาดใหญ่และขนาดเล็กกระจายตามแนวแม่น้ำโขง. เวียงจันทน์ Plain, ใหญ่ที่สุดที่ตั้งอยู่ถึงลดลงของน้ำงึม River. Savannakhet ล้วนตั้งอยู่ถึงลดลงของ Sebangfai แม่น้ำ Sebanghieng แม่น้ำในขณะที่ Champasack Plain ในแม่น้ำโขงเหยียดออกไปพรมแดนไทยและกัมพูชา. จำเริญด้วยดินอุดมและอุดม, ที่ราบเหล่านี้แสดงถึงเสี้ยวของพื้นที่ทั้งหมดเรียกว่า granaries ของประเทศ. สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวเป็น criss-crossed ที่มีมากมายของแม่น้ำและลำธาร. ใหญ่ที่สุดคือแม่น้ำโขง, ไหลสำหรับ 1,898 กิโลเมตรจากเหนือไปใต้กับ 919 กิโลเมตรของแม่น้ำก่อนส่วนใหญ่ของชายแดนกับประเทศไทย. ก็คาดว่ามี 60% ของน้ำเข้าสู่ระบบแม่น้ำโขงมาในลาว. แม่น้ำลำธารเหล่านี้และให้โอกาสที่ดีสำหรับการพัฒนา hydropower กับ 51% ของศักยภาพพลังงานในอ่างโขงลดลงอยู่ในลาว. เวลา เวลาในประเทศลาวเป็น 7 ชั่วโมงล่วงหน้าเฉลี่ยเวลามาตรฐานกรีนิช (GMT +7).ภูมิอากาศที่สุดของปีที่ร้อนและชื้น. ลาว enjoys อากาศร้อนมีสองฤดูกาลที่แตกต่าง. ฤดูฝนคือตั้งแต่ต้นเดือนพฤษภาคมที่จะสิ้นสุดเดือนกันยายนและฤดูแล้งเป็นจากเดือนตุลาคมถึงเมษายน. อุณหภูมิเฉลี่ยรายปีประมาณ 28 องศาเซลเซียสเพิ่มขึ้นไปสูงสุด 38 องศาเซลเซียสในช่วงเมษายนและพฤษภาคม. ในเวียงจันทน์อุณหภูมิต่ำสุด 19 องศาเซลเซียสนั้นถูกคาดหวังระหว่างเดือน January. ในพื้นที่ภูเขาแต่ลดอุณหภูมิให้ต่ำเท่า 14-15 องศาเซลเซียสในช่วงเดือนฤดูหนาวและในช่วงคืนเย็นสามารถเข้าถึงจุดเยือกแข็ง. ฝนตกเฉลี่ยสูงสุดในภาคใต้ของลาวที่เมา Annamite รับมากกว่า 3,000 mm. ปี. ในฝนเวียงจันทน์เกี่ยวกับ 1,500-2,000 mm. และในจังหวัดภาคเหนือเพียง 1,000-1,500 mm. เมื่อเข้าสู่ประเทศลาว- เวลาที่ดีที่สุดไปลาวอยู่ระหว่างพฤศจิกายนและเมษายน. - ฤดูร้อนจากมีนาคม-พฤษภาคมมากแห้งและบางโรงแม่น้ำไม่ได้. คนและประชากร - ประชากร: 6.2 million. ความหนาแน่น -: 23 คน / ตารางกิโลเมตร. - ประชากรประกอบด้วย 49 กลุ่มชาติพันธุ์ใน 4 หลักภาษาศาสตร์. ครอบครัว ลาว-Tai ครอบครัวรวม 08 กลุ่มชาติพันธุ์: ลาว Phouthai, Tai, Lue, Gnouane, Young, Saek ไทย Neua. จันทร์เขมรครอบครัวรวม 32 กลุ่มชาติพันธุ์ที่: Khmu, สวด, Singmou, Khom, Thene, Idou, ประมูล, Lamed, Samtao, Katang, Makong, ลอง, Trieng, ท่า-oi, Yeh, Brao, Harak, Katou, Oi, Krieng, Yrou, Souai, Gnaheune, Lavy, Kabkae, เขมร, Toum, Ngouane, Meuang และ Kri. Tibeto-พม่าครอบครัวรวม 07 กลุ่มชาติพันธุ์ที่: Akha, Singsali, Lahou, ศิลา, Hayi, Lolo และ Hor. ม้งประเภท Loumien มี 02 เหล่าหลัก: ม้งและ Loumien (เย้า). หลายคนชาติพันธุ์เหล่านี้จะกระจายอยู่ทั่วประเทศแต่ละประเพณีของตนเองเอกลักษณ์วัฒนธรรมและภาษา. ภาษา ภาษาราชการคือลาว. ภาษาอื่นๆใช้เป็นฝรั่งเศส, อังกฤษ. จีน, ไทยและเวียดนาม. ศาสนา พุทธศาสนาเป็นครั้งแรกปรากฏในประเทศลาวในระหว่าง AD ศตวรรษที่แปดที่แสดงโดยทั้งพระพุทธรูปและศิลาจารึกที่พบที่บ้าน Talat ใกล้เวียงจันทร์, แสดงตอนที่ Hor Pra keo Museum. หลังจากที่มูลนิธิปึกแผ่นของราชอาณาจักร Lane Xang, King ฟะงึม (ศตวรรษที่ 14) ประกาศพุทธศาสนาเป็นศาสนาของรัฐและกระตุ้นให้คนที่ละทิ้ง Animism หรือความเชื่ออื่นๆเช่นศาสนาของผี. นโยบายของพระองค์ขึ้นเพื่อพัฒนาวัฒนธรรมลาวตามศรัทธาทั่วไป: พุทธศาสนาเถรวาท. วันนี้เถรวาทพุทธศาสนาเป็นศาสนาที่ยอมรับว่าตนเองประมาณ 90% ของคนลาว. พุทธศาสนาคือคุณสมบัติโดยธรรมชาติของชีวิตประจำวันและมันได้ปลดเปลื้อง strong อิทธิพลในสังคมลาว. สาวลาวสามารถมองเห็นทุกเช้าให้ทานเพื่อพระภิกษุ, รายได้กุศลเพื่อช่วยลดจำนวน rebirths ตน. ก็คาดว่าทุกคนลาวจะออกบวชเพื่ออย่างน้อยเวลาสั้นๆในชีวิตของเขา. ตามธรรมเนียมชายใช้เวลาสามเดือนในช่วงฤดูฝนในวัด (วัดพุทธ). วันนี้แต่; ส่วนมากของมนุษย์ลดลงอยู่ที่หนึ่งหรือสองสัปดาห์. เยี่ยมชมและเข้าวัดเมื่อวัดไป (เรียก "วัด") คุณต้องสวม decently และเอารองเท้าของคุณก่อนเข้าอาคารศาสนา. หลีกเลี่ยงการใส่เสื้อสั้นและเสื้อไม่มีแขน. จะเคารพในด้านหน้าของวัตถุในเจดีย์. เมื่อเข้าวัดหรือบ้านส่วนตัวเป็นประเพณีลบรองเท้าตัว. ในบ้านลาวยกปิดพื้นรองเท้ามีซ้ายที่บันได. ในบ้านเก่าหนึ่งเจียงในที่นั่งต่ำหรือหมอนอิงบนพื้น. ผู้ชายมักจะนั่งขาของ crossed หรือ folded ด้านหนึ่งผู้หญิงต้องการเพียงหลัง. เมื่อป้อนแขกผู้มาพักสามารถแสดงผลหรือชา. Gestures นี้การต้อนรับไม่ควรปฏิเสธ. ตั้งแต่หัวเป็นส่วนที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของร่างกายและ soles ของเท้าอย่างหนึ่งไม่ควรแตะต้องศีรษะของบุคคลและเท้าหนึ่งใช้เพื่อจุดที่บุคคลหรือวัตถุใดๆ. นอกจากนั้นชายและหญิงมักนิยมแสดงในที่สาธารณะ. เป็นที่ต้องห้ามสำหรับหญิงยังประสบกับพระภิกษุ. อาหารลาวจะขึ้นอยู่กับปลาเนื้อกระบือ, หมู, ไก่และสมุนไพรโดยเฉพาะ. มีการเตรียมเอี่ยมเสมอและไม่ได้ถูกเก็บ. นอกจากข้าวเหนียวซึ่งสามารถรับประทานทั้งหวานหรือเปรี้ยวหรือดองและรับประทานมืออาหารลาวมากอุดมไปด้วยผักและ browned บ่อยในน้ำมันมะพร้าว. ข้าวมีสารอาหารลาว. ตักเป็นจานเดิม. ประกอบด้วยเนื้อสับได้ตาม citronella, หอมและเครื่องเทศและผสมกับน้ำปลาและข้าวคั่ว. หมายถึงการชะล้างความสุข "และ" โชค ". ข้าวเหนียวเป็นหน้าที่เดียวกับซอสร้อนหรือเผ็ดปลาหรือกุ้งซอส based. การทำอาหารลาวไม่เพียงแต่ใช้การปลูกผักผลไม้ป่าแต่บ่อยครั้งหรือผักเลือกจากป่าจะใช้เป็นดี. อาหารลาวมีรสชาติที่ไม่ซ้ำกันและบางจานสามารถเผ็ดกับชาวต่างชาติเคยยกเลิก. เสื้อผ้าในช่วงฤดูร้อนที่มกราคม-เมษายนนำเสื้อไฟในผ้าฝ้ายและผ้าลินิน, แว่นตากันแดดและหมวกปีตลอด. ครีมกันแดดและ bug repellant แนะนำยัง. เดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคมฤดูหนาวก็ควรนำเสื้อผ้าที่อบอุ่นเช่น sweaters และ jackets สำหรับเช้าและเย็นและมากยิ่งขึ้นดังนั้นถ้าคุณกำลังเยี่ยมชมพื้นที่ภูเขาของภาคเหนือ. จากพฤษภาคม-ตุลาคมระหว่างฤดูฝนจะดีที่สุดที่จะมีเสื้อผ้ากันน้ำ. เป็นดีที่สุดที่จะสวมรองเท้าที่ถอดออกได้ง่ายหรือแตะเมื่อไปวัด. ไฟฟ้า กระแสไฟฟ้า: 220 volts. สกุลเงิน นอนเป็นสกุลเงินอย่างเป็นทางการของลาวและต่อไปนี้ธนาคาร บันทึกกำลังในการไหลเวียน: 500; 1,000; 2,000; 5,000; 10,000; 20,000 และ 50,000 นอน. สกุลเงินที่ดีที่สุดที่จะใช้เมื่อมีการแลกเปลี่ยนเงิน: US Dollars, ยูโรและไทยบาท. คุณสามารถแลกเปลี่ยนเงินตราที่ธนาคารสนามบินหรือที่สำนักงานแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ. บัตรเครดิตวีซ่าเป็นบ่อย. มาสเตอร์การ์ดและอเมริกันเอ็กซ์เพรสเป็นที่ยอมรับในธนาคารขนาดใหญ่ที่สุดในเมือง (เช่นเวียงจันทน์และหลวงพระบาง) และในโรงแรมใหญ่ร้านอาหารและร้านขายของที่ระลึก.   Courtesies ทั่วไปคนลาวจะจริงใจเปิดและเป็นมิตรและพวกเขามีความมั่นพัฒนาของมารยาทและความเคารพ. ทุกคนปฏิบัติตามหลังผู้ที่จะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น. แบบฟอร์มที่ยอมรับโดยทั่วไปของคำทักทายในหมู่คนลาวเป็นพ.ย.. จะดำเนินการโดยวางปาล์มตัวกันในตำแหน่งของอาขยานในระดับหน้าอกแต่ไม่สัมผัสร่างกาย. สูงกว่ามือที่ยิ่งใหญ่กว่าสัญญาณของการเคารพ. กระนั้น, มือไม่ควรขึ้นเหนือระดับของจมูก. พ.ย. นี้ได้ตามคำนับเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพบุคคลในสถานะที่สูงขึ้นและอายุ. ก็ยังใช้เป็นแสดงออกของขอบคุณเสียใจหรือว่าลาดี. แต่กับคนตะวันตกเป็นที่ยอมรับไปเขย่ามือ. ฟุตแบบฟอร์มส่วนด้อยของร่างกาย (มาก spiritually เป็นทางร่างกาย). คุณไม่ต้องแสดงหรือติดต่อบุคคลอื่นหรือวัตถุกับเท้าของคุณ. การถ่ายภาพ ภาพยนตร์สามารถพบได้ในร้านค้าในเมืองใหญ่ที่ยังหากคุณต้องการบริการดาวน์โหลดดิจิตอลสำหรับกล้องดิจิตอลของคุณได้อีกด้วย. การซื้อ ผ้าไหมและผ้าฝ้าย, วัตถุที่ทำจากไม้ (ประติมากรรมตัดออกตัวเลข) เครื่องปั้นดินเผาและเครื่องมือแบบดั้งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของพรมอุดมของศิลปการลาว.      ลักษณะภูมิอากาศ ประเทศลาวตั้งอยู่ในเขตร้อนชื้น ลักษณะทางภูมิศาสตร์มีความแตกต่างกันค่อนข้างมาก ตั้งแต่ภาคกลางจนถึงภาคเหนือในแขวงพงสาลีที่มีเขตแดนอยู่ติดกับประเทศจีน ภูมิประเทศส่วนใหญ่มีลักษณะเป็นเทือกเขาสูงสลับซับซ้อนและที่ราบสูงอากาศค่อนข้างหนาวถึงหนาวจัด ส่วนทางทิศตะวันออกมีลักษณะเป็นเทือกเขาและที่ราบติดกับประเทศเวียดนาม สำหรับทางตอนใต้สุดมีลักษณะเป็นเทือกเขาติดกับประเทศกัมพูชา ประกับกับที่ได้รับอิทธิพลจากลมมรสุมในทะเลจีนใต้ ทำให้ประเทศลาวมีลักษณะทางภูมิอากาศแบ่งออกได้ 3 ฤดู คือ    ฤดูร้อน เริ่มต้นตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ จนถึงเดือนเมษายน    ฤดูฝน เริ่มต้นตั้งแต่เดือนพฤษภาคม จนถึงเดือนตุลาคม    ฤดูหนาว เริ่มต้นตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน จนถึงเดือนมกราคม ศาสนา ประชาชนลาวมากกว่าร้อยละ 90 นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท เหมือนกับประชาชนชาวไทยและถือปฏิบัติตามหลักธรรมคำสอนอย่างเคร่งครัด อีก 10% ที่เหลือนับถือศาสนาคริสต์และอิสลาม โดยเฉพาะศาสนาคริสต์ ฝรั่งเศสเจ้าอาณานิคมเข้ามาเผยแพร่ในช่วงที่เข้ามาปกครองประเทศลาว ภาษา ภาษาประจำชาติคือ ภาษาลาวมีลักษณะใกล้เคียงกับภาษาไทยในภาคอีสานของไทย นอกจากนี้คนลาวบางส่วนยังสามารถใช้ภาษาอังกฤษ และภาษาฝรั่งเศสได้ดี สำหรับประชาชนชาวลาวทางตอนเหนือของประเทศสำเนียงการพูดและความหมายของคำบางคำคล้ายกับภาษาพื้นเมืองในจังหวัดเชียงใหม่ เชียงราย และเลย ทางตอนเหนือของประเทศไทย ประชากร จากการสำรวจจำนวนประชากรในปีที่ผ่านมา (2544) ประเทศลาวมรจำนวนประชากรทั้งหมด 5.6 ล้านคน ประกอบด้วย 3 ชนชาติใหญ่รวม 68 เผ่า ได้แก่    ลาวลุ่ม หมายถึง ชนเผ่าที่อาศัยอยู่ตามที่ราบลุ่มใกล้แม่น้ำโขง คิดเป็นร้อยละ 70 ของประชากรทั้งหมด เช่น ไทลาว ไทเหนือ ไทแดง ไทขาว ผู้ไท ลาวพวน ไทลื้อ เป็นต้น    ลาวเทิง เป็นกลุ่มชนเผ่าที่อาศัยบนพื้นที่ที่มีความสูงไม่เกิน 1,000 เมตร คิดเป็นประชากรร้อยละ 20 ของประเทศ เช่น สีดา บ่าแวะ ละแนด ฯลฯ    ลาวสูง เป็นประชากรส่วนน้อยอาศัยอยู่บนเทือกเขาสูง ส่วนใหญ่เป็นชาวม้งและเผ่าอื่นๆ เช่น มูเซอ ก่อ กุย เป็นต้น ระบบเงินตรา สกุลเงินของประเทศลาวคือ กีบ สำหรับเงินกีบที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในประเทศลาวส่วนใหญ่จะแบ่งออกเป็นใบละ 1,000 2,000 5,000 10,000 20,000 กีบ (ไม่มีเงินในลักษณะเหรียญกษาปณ์) งานประเพณีต่างๆตลอดปีของลาว • งานประเพณีต่างๆของชาวลาว นอกจากวิถีชีวิตความเป็นอยู่ และภาษาที่ไทย – ลาวมีความคล้ายคลึงกันแล้ว งานประเพณีต่างๆตลอดปีของลาวก็ดูไม่ต่างจากชาวไทยในภาคอีสานนัก เกือบทั้งหมดเป็นงานประเพณีที่เกี่ยวเนื่องกับพุทธศาสนาเรียกกันว่า ฮีตสิบสอง • ฮีต หมายถึง จารีต • สิบสอง หมายถึง เดือนทั้ง 12 เดือนในรอบหนึ่งปี ชาวหลวงพระบางมีงานประเพณีครบทั้งสิบสองเดือนในหนึ่งปี • เดือนอ้าย : บุญเข้ากรรม  ช่วงที่จัด : เดือนธันวาคม ซึ่งอยู่ในช่วงฤดูหนาว ลักษณะงาน : จุดประสงค์ของงานนี้เพื่อให้พระภิกษุ เข้าพิธีกรรมปลงอาบัติด้วยการอยู่ในเขตที่จำกัด เพื่อชำระจิตใจให้สะอาด • เดือนยี่ : บุญคูณลาน ช่วงที่จัด : หลังฤดูเก็บเกี่ยว ลักษณะงาน : ก่อนที่จะนำข้าวที่นวดแล้วไปเก็บในยุ้งข้าว จะมีการทำบุญขวัญข้าว มีการนิมนต์พระภิกษุมาสวดเป็นสิริมงคล และเป็นนิมิตรหมายที่ดีให้ปีต่อๆไปทำนาเกิดผลดียิ่งๆขึ้น • เดือนสาม : บุญข้าวจี่ ช่วงที่จัด : หลังงานมาฆะบูชา ลักษณะงาน : ชาวนาจะนำข้าวจี่หรือข้าวเหนียวที่นึ่งสุกแล้ว ปั้นเป็นก้อนเท่าไข่เป็ดทาเกลือ นำไปเสียบไม้ย่าง จากนั้นตีไข่ทาให้ทั่วแล้วย่างจนไข่สุกและถอดไม่เสียบออกนำน้ำตาลอ้อยยัดลงตรงกลางเป็นไส้ นำถวายพระสงฆ์ในช่วงที่หมดฤดูทำนาแล้ว เพื่อเป็นการทำบุญ • เดือนสี่ : บุญพระเวส ช่วงที่จัด : เดือนสี่ข้างขึ้นหรือข้างแรมก็ได้ ลักษณะงาน : งานบุญพระเวสหรืองานบุญมหาชาติ เช่นเดียวกับงานฟังเทศพระเวสสันดรชาดก อันเป็นชาดกที่ยิ่งใหญ่ ชาวบ้านจะช่วยกันตกแต่งประดับประดาโรงธรรมด้วยดอกไม้ ใช้ดอกบัวประดับธรรมมาสน์ มีการจัดรูปขบวนแห่พระเวสสันดรและนางมัทรีออกจากป่าเข้าในเมืองไปสิ้นสุดที่พระอุโบสถ มีการเทศน์มหาเวสสันดรตลอดวัน • เดือนห้า : บุญสงกรานต์ ช่วงที่จัด : ตรุษสงกรานต์ ลักษณะงาน : นับเป็นงานที่ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวมากที่สุดและยังถือเป็นวันปีใหม่ของลาวเช่นเดียวกับของไทย    วันแรกของงานเรียกว่า “วันสงขารล่อง” ชาวหลวงพระบางจะไปจับจ่ายซื้อของและธงรูปพระพุทธเจ้า เพื่อไปปักกองเจดีย์ทรายริมแม่น้ำโขง ตกเย็นมีการลอยกระทง ภายในกระทงบรรจุกล้วย ขิง ข้าวดำ ข้าวแดง ดอกไม้ ใบพลู ธูป เทียน ดอกดาวเรือง ผมและเล็บของผู้ลอย อธิษฐานให้ทุกข์โศกโรคภัยลอยไปกับกระทง    วันที่สอง เรียกว่า “วันเนา” ช่วงเช้ามีการแห่รูปหุ่นเชิดปู่เยอย่าเยอและสิงห์แก้ว สิงห์คำ ช่วงบ่ายขบวนแห่ซึ่งนำโดยปู่เยอย่าเยอ ผู้เฒ่าผู้แก่ หัวหน้าหมู่บ้านแต่ละหมู่บ้าน ขบวนพระสงฆ์ นางสงกรานต์ (นางวอ) ขี่สัตว์พาหนะบนรถแห่ ปู่เยอย่าเยอก็จะฟ้อนรำ อวยพระให้ลูกหลาน    วันที่สาม เรียกว่า “วันสังขารขึ้น” ชาวหลวงพระบางทำข้าวเหนียวนึ่งและนมลูกกวาด พากันเดินขึ้นภูษี ภูเขาสูงกลางเมืองหลวงพระบาง ระหว่างเดินจะวางข้าวเหนียวและขนมไว้ตามหัวเสาบันไดจนถึงองค์พระธาตุ วิธีการนี้เรียกว่าเป็นการตักบาตรภูษี มีการโยนข้าวเหนียวลงป่าข้างองค์พระธาตุเป็นการให้ทาน ช่วงบ่ายมีขบวนแห่นางสังขารและอัญเชิญศีรษะท้าวกบิลพรหมจากวัดเชียงทองไปยังวัดวิชุน มีการสรงน้ำพระที่วัดวิชุน    วันที่สี่ นับเป็นวันสำคัญอีกวันหนึ่งมีการแห่พระบาง พระพุทธรูปคู่เมืองหลวงพระบาง ปีหนึ่งจะอัญเชิญออกมาให้ชาวเมืองสรงน้ำ พระบางนี้จะประดิษฐานอยู่ที่วัดใหม่เป็นเวลา 3 วัน 3 คืน จากนั้นจะอัญเชิญกลับหอพิพิธภัณฑ์เหมือนเดิม • เดือนหก : บุญบั้งไฟ  ช่วงที่จัด : เดือนหกก่อนฤดูกาลทำนามาถึง ย่างเข้าฤดูฝน ลักษณะงาน : คล้ายกับงานบุญบั้งไฟของภาคอีสาน จุดประสงค์เพื่อบูชาหลักเมือง และขอให้ฝนตกต้องตามฤดูกาล ปีใดที่ไม่มีการทำบุญบั้งไฟเชื่อว่าปีนั้นจะเกิดเภทภัยต่างๆ และเป็นสัญญาณว่าฤดูการทำนาจะเริ่มต้นแล้ว นับเป็นงานที่กระทำกันมาแต่โบราณ • เดือนเจ็ด : บุญซำฮะ ช่วงที่จัด : เดือนเจ็ด ลักษณะงาน : งานเล็กๆ แต่สำคัญ จุดประสงค์เพื่อเป็นการชำระล้างเสนียดจัญไร ที่จะเกิดกับบ้านเมือง เพื่อให้บ้านเมืองมีความสงบสุข • เดือนแปด : บุญเข้าพรรษา ช่วงที่จัด : วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 8 ลักษณะงาน : เป็นการเริ่มต้นฤดูเข้าพรรษาเหมือนชาวไทย พระสงฆ์จะหยุดออกบิณฑบาตรเป็นเวลา 3 เดือนตามพุทธบัญญัติ นับแต่วันเข้าพรรษาเป็นต้นไปในวันแรกนี้จะมีการทำบุญกันที่วัดต่างๆ • เดือนเก้า : บุญห่อข้าวประดับดิน การส่วงเฮือ และการล่องเฮือไฟ ช่วงที่จัด : เดือนเก้า ลักษณะงาน : บุญห่อข้าวประดับดิน เป็นการทำพิธีกรรมอุทิศส่วนกุศลให้กับวิญาณบรรพบุรุษ และวิญญาณไร้ญาติให้ออกมารับส่วนบุญ ชาวบ้านจะนำอาหารหวานคาว บุหรี่ หมาก พลู ใส่ลงในกรวยใบตองไปวางตามพื้นดินหรือใต้ต้นไม้บริเวณรั้วบ้าน รั้ววัด การส่วงเฮือ ส่วง หมายถึง แข่งขัน เฮือ หมายถึง เรือ เป็นงานบุญแข่งเรือประจำเดือนเก้า ทุกคุ้ม (หมู่บ้าน) จะนำเรือเข้าแข่งขัน ในอดีตการแข่งเรือถือเป็นการฝึกซ้อมฝีพายเพื่อต่อสู้ข้าศึกที่มาทางน้ำ ปัจจุบันนับเป็นงานบุญที่สนุกสนานงานหนึ่งของชาวหลวงพระบาง • เดือนสิบ : บุญข้าวสาก ช่วงที่จัด : วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 10 ลักษณะงาน : จุดประสงค์ของการจัดงานเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้คนตายหรือเปรต ห่างจากงานวันบุญข้าวประดับดิน 15 วัน อันเป็นเวลาที่เปรตต้องกับไปยังที่อยู่ของตน • เดือนสิบเอ็ด : บุญออกพรรษา ช่วงที่จัด : วันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 ลักษณะงาน : เป็นงานตักบาตรเทโว มีการจัดอาหารไปถวายพระภิกษุสามเณร มีการกวนข้าวทิพย์ (กระยาสารท) ถวาย มีการถวายผ้าจำนำพรรษาและปราสาทผึ้ง โดยการนำไม้ไผ่มาสานเป็นรูปปราสาท ตกแต่งสวยงาม จัดขบวนแห่ปราสาทผึ้งไปถวายพระในตอนค่ำเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้ผู้ล่วงลับ • เดือนสิบสอง : บุญกฐิน ช่วงที่จัด : แรม 1 ค่ำ เดือน 11 – เดือนเพ็ญ เดือน 12 ลักษณะงาน : เป็นการถวายผ้าแด่พระสงฆ์ที่จำพรรษามาตลอดช่วงเข้าพรรษา นับเป็นงานบุญที่กระทำกันมาแต่โบราณ หมายเหตุ: ข้อมูลของ สาวลาว ประเทศลาว เที่ยวลาว ดาราลาว สาวลาวน่ารัก ภาษาลาว ทัวร์ลาว ลาวใต้ เวียงจันทร์ ลาว เที่ยวสาวลาว วังเวียง ลาว ท่องเที่ยวลาว ไปเที่ยวลาว สายการบินลาว สาวลาวเวียงจันทร์ แผนที่ประเทศลาว สถานที่ท่องเที่ยวประเทศลาว อาหารลาว หลวงพระบาง ประเทศลาว ลาวเหนือ มุกดาหารไปลาว แผนที่ลาว รูปสาวลาว เที่ยวลาว เวียงจันทร์ ทัวร์ลาวใต้ สถานทูตลาว ทัวร์ลาวเหนือ วัยรุ่นลาว ภาพสาวลาว คลิป สาว ลาว เที่ยวหลวงพระบาง ประเทศลาว ประเทศลาว หลวงพระบาง ที่พักวังเวียง อยู่ในแต่ละแขวงของประเทศลาว ให้คลิกเข้าไปด้านในแต่ละแขวงนั้นๆ ดาวโหลดข้อมูลประเทศลาวอย่างละเอียดคลิกครับ

พาไปชม ชุดประจําชาติอาเซียน 10 ประเทศ

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก isan.clubs.chula.ac.th , blogspot.com  , mignonesia.blogspot.com, kesumodiningrat.com, typhon.net

          ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้ว สำหรับการรวมตัวของประชาคมอาเซียน 10 ประเทศ เพื่อผนึกกำลังในการพัฒนา เสริมสร้างศักยภาพแต่ละประเทศให้เจริญก้าวหน้าไปในทิศทางเดียวกัน กระปุกดอทคอมจึงได้นำเกร็ดความรู้ดี ๆ เกี่ยวกับประชาคมอาเซียนในด้านต่าง ๆ มาฝาก เพื่อเพิ่มเติมความรู้ให้เพื่อน ๆ เตรียมความพร้อมก้าวเข้าสู่การเป็นประชาคมอาเซียน ซึ่งในวันนี้จะเป็นเรื่องของชุดประจำชาติแสนสวย ว่าแต่จะมีชุดอะไรบ้างนั้น เราไปดูพร้อมกันเลย

1. ชุดประจำชาติของประเทศมาเลเซีย

          สำหรับชุดประจำชาติมาเลเซียของผู้ชาย เรียกว่า บาจู มลายู (Baju Melayu) ประกอบด้วยเสื้อแขนยาวและกางเกงขายาวที่ทำจากผ้าไหม ผ้าฝ้าย หรือโพลีเอสเตอร์ที่มีส่วนผสมของผ้าฝ้าย ส่วนชุดของผู้หญิงเรียกว่า บาจูกุรุง (Baju Kurung) ประกอบด้วยเสื้อคลุมแขนยาว และกระโปรงยาว

บาจู มลายู - ประเทศมาเลเซีย

บาจูกุรุง - ประเทศมาเลเซีย

2. ชุดประจำชาติของประเทศเวียดนาม

          อ่าวหญ่าย (Ao dai) เป็น ชุดประจำชาติของประเทศเวียดนามที่ประกอบไปด้วยชุดผ้าไหมที่พอดีตัวสวมทับ กางเกงขายาวซึ่งเป็นชุดที่มักสวมใส่ในงานแต่งงานและพิธีการสำคัญของประเทศ มีลักษณะคล้ายชุดกี่เพ้าของจีน ในปัจจุบันเป็นชุดที่ได้รับความนิยมจากผู้หญิงเวียดนาม ส่วนผู้ชายเวียดนามจะสวมใส่ชุดอ่าวหญ่ายในพิธีแต่งงาน หรือพิธีศพ

อ่าวหญ่าย - ประเทศเวียดนาม

3. ชุดประจำชาติของประเทศพม่า

          ชุดประจำชาติของชาวพม่าเรียกว่า ลองยี (Longyi) เป็นผ้าโสร่งที่นุ่งทั้งผู้ชายและผู้หญิง ในวาระพิเศษต่าง ๆ ผู้ชายจะใส่เสื้อเชิ้ตคอปกจีนแมนดารินและเสื้อคลุมไม่มีปก บางครั้งจะใส่ผ้าโพกศีรษะที่เรียกว่า กอง บอง (Guang Baung) ด้วย ส่วนผู้หญิงพม่าจะใส่เสื้อติดกระดุมหน้าเรียกว่า ยินซี (Yinzi) หรือเสื้อติดกระดุมข้างเรียกว่า ยินบอน (Yinbon) และใส่ผ้าคลุมไหล่ทับ

ลองยี - ปรเทศพม่า

4. ชุดประจำชาติของประเทศบรูไน

          ชุดประจำชาติของบรูไนคล้ายกับชุดประจำชาติของผู้ชายประเทศมาเลเซีย เรียกว่า บาจู มลายู (Baju Melayu) ส่วนชุดของผู้หญิงเรียกว่า บาจูกุรุง (Baju Kurung) แต่ผู้หญิงบรูไนจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่มีสีสันสดใส โดยมากมักจะเป็นเสื้อผ้าที่คลุมร่างกายตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ส่วนผู้ชายจะแต่งกายด้วยเสื้อแขนยาว ตัวเสื้อยาวถึงเข่า นุ่งกางเกงขายาวแล้วนุ่งโสร่ง เป็นการสะท้อนวัฒนธรรมสังคมแบบอนุรักษ์นิยม เพราะบรูไนเป็นประเทศมุสสิม จึงต้องแต่งกายมิดชิดและสุภาพเรียบร้อย

บาจู มลายู และบาจูกุรุง - ประเทศบรูไน

5. ชุดประจำชาติของประเทศลาว

          ผู้หญิงลาวนุ่งผ้าซิ่น และใส่เสื้อแขนยาวทรงกระบอก สำหรับผู้ชายมักแต่งกายแบบสากล หรือนุ่งโจงกระเบน สวมเสื้อชั้นนอกกระดุมเจ็ดเม็ด คล้ายเสื้อพระราชทานของไทย

ประเทศลาว

6. ชุดประจำชาติของประเทศอินโดนีเซีย

          เกบาย่า (Kebaya) เป็นชุดประจำชาติของประเทศอินโดนีเซียสำหรับผู้หญิง มีลักษณะเป็นเสื้อแขนยาว ผ่าหน้า กลัดกระดุม ตัวเสื้อจะมีสีสันสดใส ปักฉลุเป็นลายลูกไม้ ส่วนผ้าถุงที่ใช้จะเป็นผ้าถุงแบบบาติก ส่วนการแต่งกายของผู้ชายมักจะสวมใส่เสื้อแบบบาติกและนุ่งกางเกงขายาวหรือเตลุก เบสคาพ (Teluk Beskap) ซึ่งเป็นการแต่งกายแบบผสมผสานระหว่างเสื้อคลุมสั้นแบบชวาและโสร่ง และนุ่งโสร่งเมื่ออยู่บ้านหรือประกอบพิธีละหมาดที่มัสยิด

เกบาย่า - ประเทศอินโดนิเซีย

เตลุก เบสคาพ - ประเทศอินโดนิเซีย

 
7. ชุดประจำชาติของประเทศฟิลิปปินส์

          ผู้ชายจะนุ่งกางเกงขายาวและสวมเสื้อที่เรียกว่า บารอง ตากาล็อก (barong Tagalog) ซึ่งตัดเย็บด้วยผ้าใยสัปปะรด มีบ่า คอตั้ง แขนยาว ที่ปลายแขนเสื้อที่ข้อมือจะปักลวดลาย ส่วนผู้หญิงนุ่งกระโปรงยาว ใส่เสื้อสีครีมแขนสั้นจับจีบยกตั้งขึ้นเหนือไหล่คล้ายปีกผีเสื้อ เรียกว่า บาลินตาวัก (balintawak)

บารอง ตากาล็อก - ประเทศฟิลิปินส์

บาลินตาวัก - ประเทศฟิลิปินส์

8. ชุดประจำชาติของประเทศไทย

          สำหรับชุดประจำชาติอย่างเป็นทางการของไทย รู้จักกันในนามว่า "ชุดไทยพระราชนิยม"โดยชุดประจำชาติสำหรับสุภาพบุรุษ จะเรียกว่า "เสื้อพระราชทาน"

          สำหรับสุภาพสตรีจะเป็นชุดไทยที่ประกอบด้วยสไบเฉียง ใช้ผ้ายกมีเชิงหรือยกทั้งตัว ซิ่นมีจีบยกข้างหน้า มีชายพกใช้เข็มขัดไทยคาด ส่วนท่อนบนเป็นสไบ จะเย็บให้ติดกับซิ่นเป็นท่อนเดียวกันหรือ จะมีผ้าสไบห่มต่างหากก็ได้ เปิดบ่าข้างหนึ่ง ชายสไบคลุมไหล่ ทิ้งชายด้านหลังยาวตามที่เห็นสมควร ความสวยงามอยู่ที่เนื้อผ้าการเย็บและรูปทรงของผู้ที่สวม ใช้เครื่องประดับได้งดงามสมโอกาสในเวลาค่ำคืน

โดยชุดไทยพระราชนิยม แบ่งออกเป็น 8 ประเภท ดังนี้

1. ชุดไทยเรือนต้น

2. ชุดไทยจิตรลดา

3. ชุดไทยอมรินทร์

4. ชุดไทยบรมพิมาน

5. ชุดไทยจักรี

6. ชุดไทยจักรพรรดิ

7. ชุดไทยดุสิต

8. ชุดไทยศิวาลัย

ชุดไทยพระราชนิยม และเสื้อพระราชทาน - ประเทศไทย

 

9. ชุดประจำชาติของประเทศกัมพูชา

          ชุดประจำชาติของกัมพูชาคือ ซัมปอต (Sampot) หรือผ้านุ่งกัมพูชา ทอด้วยมือ มีทั้งแบบหลวมและแบบพอดี คาดทับเสื้อบริเวณเอว ผ้าที่ใช้มักทำจากไหมหรือฝ้าย หรือทั้งสองอย่างรวมกัน ซัมปอตสำหรับผู้หญิงมีความคล้ายคลึงกับผ้านุ่งของประเทศลาวและไทย ทั้งนี้ ซัมปอดมีหลายแบบซึ่งจะแตกต่างกันไปตามชนชั้นทางสังคมของชาวกัมพูชา ถ้าใช้ในชีวิตประจำวันจะใช้วัสดุราคาไม่สูง ซึ่งจะส่งมาจากประเทศญี่ปุ่น นิยมทำลวดลายตามขวาง ถ้าเป็นชนิดหรูหราจะทอด้ายเงินและด้ายทอง

ซัมปอต - ประเทศกัมพูชา

10. ชุดประจำชาติประเทศสิงคโปร์

          สิงคโปร์ไม่มีชุดประจำชาติเป็นของตนเอง เนื่องจากประเทศสิงคโปร์แบ่งออกเป็น 4 เชื้อชาติหลัก ๆ ได้แก่ จีน มาเลย์ อินเดีย และชาวยุโรป ซึ่งแต่ละเชื้อชาติก็มีชุดประจำชาติเป็นของตนเอง เช่น ผู้หญิงมลายูในสิงคโปร์ จะใส่ชุดเกบาย่า (Kebaya) ตัว เสื้อจะมีสีสันสดใส ปักฉลุเป็นลายลูกไม้ หากเป็นชาวจีน ก็จะสวมเสื้อแขนยาว คอจีน เสื้อผ้าหน้าซ่อนกระดุม สวมกางเกงขายาว โดยเสื้อจะใช้ผ้าสีเรียบหรือผ้าแพรจีนก็ได้

ชุดเกบาย่า - ประเทศสิงคโปร์

          รู้จักกันไปแล้วสำหรับชุดประจำชาติสวย ๆ ของชาติสมาชิกอาเซียน ที่เราอาจได้เห็นกันอยู่บ้างจากบรรดาผู้นำชาติอาเซียนที่มาประชุมในบ้านเรา หรือในประเทศอื่น ๆ ซึ่งต้องบอกเลยว่า แต่ละชาติต่างก็มีเครื่องแต่งกายที่สวยงาม และสะท้อนอัตลักษณ์ของแต่ละชาติสมาชิกสมาคมอาเซียนได้เป็นอย่างดี

อาหารยอดนิยมในอาเซียน

“อัมบูยัต”(Ambuyat)

อาหารยอดนิยมของประเทศบรูไนดารุสซาลาม  

       มีลักษณะเด่นคือ เหนียวข้นคล้ายข้าวต้มหรือโจ๊ก ไม่มีรสชาติ มีแป้งสาคูเป็นส่วนผสมหลัก วิธีทานจะใช้แท่งไม้ไผ่ 2 ขาซึ่งเรียกว่า chandas ม้วนแป้งรอบๆ แล้วจุ่มในซอสผลไม้เปรี้ยวที่เรียกว่า cacah หรือซอสที่เรียกว่า cencalu ซึ่งทำจากกะปิ ทานคู่กับเครื่องเคียงอีก 2-3 ชนิด เช่น เนื้อห่อใบตองย่าง เนื้อทอด เป็นต้น การรับประทานอัมบูยัตให้ได้รสชาติ ต้องทานร้อนๆ และกลืน โดยไม่ต้องเคี้ยว

“อาม็อก”(Amok)

อาหารยอดนิยมของประเทศกัมพูชา  

        มีลักษณะคล้ายห่อหมกของไทย นิยมใช้เนื้อปลาปรุงด้วยน้ำพริก เครื่องแกงและกะทิ ทำให้สุกโดยการนำไปนึ่ง อาจใช้เนื้อไก่หรือหอยแทนได้ แต่ที่นิยมใช้เนื้อปลาเพราะหาได้ง่าย